‘Stoom afblazen’ – Loc. T3 5933 van Stichting Stadskanaal Rail
juni 22, 2009
S.T.A.R.
11 reacties »
RSS feed for comments on this post. TrackBack URI
‘Stoom afblazen’ – Loc. T3 5933 van Stichting Stadskanaal Rail
RSS feed for comments on this post. TrackBack URI
Een haringtrein…zo krijg je wel dubbel klanten !
Moeten wij ook eens doen als we in het noorden zijn :))
Dag
Reactie door marjolein — juni 22, 2009 @ 12:33 pm |
Zo, jij hebt snel moeten rennen om de trein ook nog vanaf dit standpunt vast te leggen 🙂 Mooie compositie en die stoom
geeft dynamiek aan de foto!
@Ga meteen naar het strand … de uien zijn al gesneden! 🙂
Reactie door MoniqueSamui — juni 22, 2009 @ 12:33 pm |
Mooie actie foto van de bewegende ‘ster’! 🙂
groetjes,
Elmar
Reactie door Elmar — juni 22, 2009 @ 12:50 pm |
Mooi hoe de stoom de lucht in gaat!
Reactie door fluitenkruid — juni 22, 2009 @ 17:35 pm |
Mooi hoor, heel indrukwekkend !
Fijne week.
Reactie door Garfjeuh — juni 22, 2009 @ 17:49 pm |
Het is weer een prachtige plaat van die stoomlocomotief.
Mooi om te zien hoe stoom en wolken zich verenigen.
Reactie door Jan K. alias Afanja — juni 22, 2009 @ 19:40 pm |
Vind deze foto net iets mooier dan de vorige.
Prachig zoals ook de machinst uit het raampje hangt.
Mooie kleuren, heb er ook wel eens in gezeten.
groetjes.
Reactie door keyfo — juni 22, 2009 @ 20:22 pm |
Dus zo ontstaan die prachtige wolken. 😉
Reactie door Jetske — juni 22, 2009 @ 20:47 pm |
Oh een prachtige locomotief! Mooi op foto gezet, dat rode kleurtje knalt eruit!
Reactie door Daisy — juni 22, 2009 @ 21:09 pm |
ohhhh .. deze is ook weer heel bijzonder!
ik kan het kedeng-kedeng-luid bijna horen .. 😉
@ mijn engelbewaarder komt altijd trouw met me mee! 😉
Reactie door curieuzeneuzemosterdpot — juni 22, 2009 @ 22:59 pm |
Een locomotief vertelt
Hijgend, puffend en sissend deed ik mijn werk,
niets was mij te veel.
want ik was berensterk,
Ik sleurde wel dertig wagons over de rail.
Stampend reed ik door `t groene hart,
alles om mij heen was zwart.
Een stoker vulde steeds mijn maag,
want steenkool lustte ik oh zo graag.
En als ik op een stationnetje kwam
en ik stopte naast een paardentram;
je weet wel zo`n ouderwets vehikel.
Nu dan voelde ik mij een bikkel.
Europa was mijn werkterrein,
ik trok een internationale trein.
Tussen Mokum en Milaan
zag men mij steeds puffend gaan.
Als de stoker mij goed stookte
en zorgde dat mijn pijp steeds rookte
dan was ik geheid
op elk station op tijd.
En waren van de bomen
bladeren op de rails gekomen
nu dat kon mij niet hinderen
ik nam die hindernis zonder vaart te minderen.
Na mijn honderdjarig jubileum
plaatste men mij in een spoorwegmuseum.
Nu sta ik mij hier te vervelen
en moet de ruimte met een paardentrammetje delen.
Dit is de grootste vernedering die ik moet ondergaan
na mijn Hijgend, puffend en sissend bestaan.
Dit alles valt voor mij niet mee
ik ben verdrongen door de TCV.
© Dolf de Jong
Reactie door gerdaYD — juni 24, 2009 @ 7:13 am |